مقایسه اثرات ایزوفلوران ـ پروپوفول و ایزوفلوران ـ تیوپنتال بر سطح نوراپی نفرین پلاسما به دنبال تحریک دردناک در عمق بیهوشی یکسان

پاسخ های بدن بیماران نسبت به تحریکات مختلف با تغییرات وسیع فیزیولوژیک در بدن همراه است. یکی از واکنش های مهم بدن، آزادسازی کاتکول آمین ها به خصوص نوراپی نفرین می باشد که می تواند تغییرات پاتوفیزیولوژیکی در بدن ایجاد نماید. در این مطالعه با ایجاد عمق مناسب بیهوشی تحت مانیتورینگ bis (مانیتورینگ عمق بیهوشی) و استفاده از اثر داروهای مختلف در القا و نگه داری بیهوشی، تغییرات سطح نوراپی نفرین پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 2 داروی تیوپنتال و پروپوفول برای القا و ایزوفلوران برای نگه داری بیهوشی استفاده شد و سطح نوراپی نفرین به دنبال تحریکات دردناک خاص، اندازه گیری گردید. در این مطالعه 60 بیمار در محدوده سنی 45-15 سال که برای جراحی انتخابی ترمیم رباط قدامی زانو انتخاب شده بودند و بیماری زمینه ای نداشتند به صورت اتفاقی در 2 گروه( i ، ii ) قرار گرفته و بررسی شدند. عمق بیهوشی بیماران با مانیتورینگ bis سنجیده شد. برای تمام بیماران میدازولام وریدی تا رسیدن bis به حد 70 تزریق گردید و نمونه وریدی جهت تعیین سطح نوراپی نفرین پایه گرفته شد سپس در گروه i تیوپنتال و در گروه ii پروپوفول تا رسیدن bis به 40 تجویز گردید. در مرحله بعد 3 میکروگرم به ازای کیلوگرم فنتانیل جهت ایجاد بی دردی و 5/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم آتراکوریوم جهت تسهیل لوله گذاری تراشه به هر گروه داده شد. لوله گذاری تراشه حداکثر در مدت 15 ثانیه صورت می گرفت و افرادی که لوله گذاری مشکل یا طولانی داشتند از مطالعه حذف می شدند. سه دقیقه پس از لوله گذاری جهت اندازه گیری نوراپی نفرین، از بیمار نمونه خون وریدی گرفته می شد. در مرحله نگه داری بیهوشی برای تمام بیماران، ایزوفلوران در محدوده 2/1% تجویز می گردید که پس از ثابت شدن عمق بیهوشی در بیمار(40= bis )، اجازه برش جراحی پوستی در عمل ترمیم acl داده می شد و 3 دقیقه بعد نمونه خون وریدی برای تعیین سطح نوراپی نفرین گرفته می شد. به این ترتیب سطح نوراپی نفرین پایه پلاسما، پس از لارنگوسکوپی و پس از تجویز ایزوفلوران و برش جراحی توسط روش elisa اندازه گیری می گردید. نتایج به دست آمده سطح نوراپی نفرین پایه را در گروهی که پروپوفول دریافت کرده بودند113/0+245/0 میکروگرم در دسی لیتر(میانگین ± انحراف معیار) و در گروه تیوپنتال 105/0 ± 210/0 میکروگرم در دسی لیتر(225/0= pvalue ) نشان داد. سطح نوراپی نفرین پس از لارنگوسکوپی در گروه پروپوفول 125/0 ± 236/0 میکروگرم در دسی لیتر و در گروه تیوپنتال 118/0 ± 216/0 میکروگرم در دسی لیتر(534= pvalue ) و پس از برش جراحی و دریافت ایزوفلوران در گروه پروپوفول 102/0 ± 229/0 میکروگرم در دسی لیتر و در گروه تیوپنتال 128/0 ± 223/0 میکروگرم در دسی لیتر(716/0= pvalue ) به دست آمد. با توجه به این نتایج می توان گفت که از نظر تغییرات سطح نوراپی نفرین تفاوت معنی داری در 2 گروه پروپوفول وتیوپنتال و ایزوفلوران وجود ندارد.